Lotje eet een ijsje,
Lidewientje niet. Dat is in de bosjes verdwenen. Lidewientje moet hard huilen
achterop de fiets. Zo hoef ik niet te bellen, zegt opa, de mensen horen ons
toch wel. Als ze thuis komen zitten er nog tranen in de ogen van Lidewientje.
Wat is er aan de hand met jou?, vraagt oma. Niets, zegt Lidewientje, dat is een
geheim. Een geheim kun je toch wel delen, zegt oma. Nee, zegt Lidewientje, dan
is het geen geheim meer. Wat is er aan de hand?, vraagt oma aan opa. Ik wil het
er niet over hebben, zegt opa.
